Gelovigen hielden erg van het luiden van de bel, en daarom combineerden de orthodoxen alle feestelijke en droevige gebeurtenissen ermee. Hierna begon het luiden van de bel niet alleen om de tijd van de dienst aan te geven, maar ook om de vreugde, triomf en droefheid van de mensen uit te drukken. Zo ontstonden er verschillende soorten rinkelen, die elk hun eigen naam en speciale betekenis hebben.
Volgens de gevestigde kerktradities is het luiden van de klok verdeeld in twee grote groepen: het luiden zelf en de evangelisatie.
Het eerste type: het eigenlijke rinkelen
Echt luide kerkpredikers noemen klokkenluiden, die worden geproduceerd met behulp van alle of meerdere kerkklokken. Een dergelijk rinkelen is onderverdeeld in verschillende variëteiten:
- bellen;
- twee keer overgaan;
- bel;
- buste.
Het luiden wordt uitgevoerd door alle bellen te slaan. Dergelijke stakingen worden drie keer in drie stappen uitgevoerd. Eerst worden alle klokken geslagen, dan nemen ze een korte pauze, dan nog een klap en een pauze, dan nog een klap en een pauze. De bel gaat dus drie keer.
Bij het breken, na het slaan van een grote bel, worden alle bellen tegelijk geslagen en dit wordt vele malen herhaald.
Twee keer rinkelen - zo'n rinkelen wordt de slagen genoemd die twee keer op alle bellen worden gemaakt. Tegelijkertijd worden de klokken in twee stappen geluid. Chime is het afwisselende geluid van de bel, die begint met de grootste en eindigt met de kleinste.
Busting is een langzaam rinkelen in elke bel 1 keer, beginnend met de kleinste en eindigend met de grootste.
Het tweede type klokkenluider: evangelisatie
Kerkpredikanten noemen de toeters en bellen afgemeten beats in een enorme bel. Dit type impact is op grote afstand goed te horen. Dat is de reden waarom kerkmedewerkers besloten om deze klokkenluider te gebruiken om de mensen op te roepen tot aanbidding.
Zo'n rinkelen werd het evangelie genoemd omdat met zijn hulp het goede, goede nieuws van het begin van de kerkdienst wordt verkondigd.
De evangelisatie gebeurt op een bepaalde manier. Eerst geeft de predikant drie langzame en langzame slagen, terwijl hij wacht tot het geluid vervaagt, en maakt dan meer afgemeten slagen. In dit geval kunnen de effecten verschillen, afhankelijk van de grootte van de bel zelf. Als het relatief groot is, worden ze over de hele diameter van de bel geproduceerd. Als het niet erg groot is, wordt de tong van de bel eenvoudig met een touw naar de rand getrokken en met behulp van het setbord worden trappen gemaakt door op de voet te drukken.
Het evangelie is op zijn beurt onderverdeeld in verschillende typen:
- gewoon (frequent) - zo'n bel wordt geproduceerd met behulp van de grootste bel;
- mager (zeldzaam) - zo'n rinkelen wordt uitgevoerd met behulp van een kleine bel tijdens de Grote Vasten.
Als de tempel meerdere grote klokken heeft, en dit is mogelijk met grote kloosters, kathedralen, lauweren, dan zijn grote klokken, afhankelijk van hun doel, verdeeld in verschillende typen:
- zondag;
- feestelijk;
- elke dag (dagelijks);
- polyoleon;
- klein.
