Er is een wijdverbreide overtuiging dat als een diamant in water wordt ondergedompeld, deze onzichtbaar zal worden. Deze bewering is gedeeltelijk waar, maar het verwijst in de eerste plaats naar diamanten, niet naar diamanten.
Diamanten en diamanten
Diamanten zijn geslepen diamanten. In tegenstelling tot de laatste zijn diamanten stenen met de juiste vorm en slijpvorm. Opgemerkt moet worden dat aanvankelijk een diamant over het algemeen een type slijpvorm werd genoemd dat alleen op diamanten werd toegepast. In de loop van de tijd veranderde deze slijpvorm, helemaal in het begin had de diamant slechts vijf of zes facetten, en nu heeft de klassieke diamant precies zevenenvijftig van deze facetten. Dit komt door het feit dat met een dergelijke snede elk facet het licht op een speciale manier reflecteert, waardoor het uiterlijk van een lichtgevende bal in de steen ontstaat, waardoor deze een ongewone glans krijgt.
De zeldzaamste zijn blauwe, rode en roze diamanten.
Heel vaak worden echte diamanten pure edelstenen genoemd. Dit komt door het feit dat vroeger, toen er geen techniek was om de authenticiteit en kwaliteit van de snede van een steen te bepalen, deze in water werd ondergedompeld. Als hij onzichtbaar werd, gaf dit aan dat de diamant echt was. In feite zijn de zaken een beetje ingewikkelder.
Natuurkunde versus mythen
Tot nu toe hebben veel onderzoekers ruzie over wat er precies met een diamant gebeurt als deze in het water komt. Het is bekend dat elk transparant object een zogenaamde brekingsindex heeft, die op verschillende manieren kan interageren met de omgeving. Een transparant glas of diamant in de open lucht zal bijvoorbeeld perfect zichtbaar zijn, omdat de brekingsindex van gewone lucht en de brekingsindex van glas of steen behoorlijk van elkaar verschillen.
Tot de achttiende eeuw werden diamanten alleen in India gedolven.
Als je een glas in water met dezelfde brekingsindex zet, verdwijnt het letterlijk, versmelt het met het water. Het is vrij eenvoudig om glas en water met dezelfde brekingsindex te vinden, vooral omdat glas verschillend kan zijn. Voor een diamant is dit kenmerk onveranderd en constant, en het verschilt van de standaard brekingsindex van zuiver water. De diamant verdwijnt er dus niet helemaal in, maar valt veel minder op.
Maar zelfs dit geldt niet voor alle diamanten, als de steen zelfs maar een beetje gekleurd is, zal hij veel meer opvallen in water. De kleur van de steen wordt beïnvloed door onzuiverheden van andere elementen dan koolstof. Een gekleurde diamant is aanzienlijk inferieur aan een ongekleurde in transparantie. Een diamant met een ongelijkmatige, "natuurlijke" textuur is zeer goed zichtbaar in water, ongeacht de mate van kleur.
