De grootste ter wereld van de gebouwde tanks bleek de Lebedenko-tank te zijn, ook wel de "Tsar-tank" of "Bat" genoemd. Tsaar Nicolaas II hield van het originele houten model van de tank met een lenteplant. Daarom was hij het die persoonlijk besloot sponsor te worden van de oprichting van zo'n ambitieus project. Het prototype was klaar in 1915.
De grote voorwielen van 9 meter, zoals bedacht door de makers, moesten hem uitstekende crosscountry-capaciteiten bieden. Maar de kleine stuurrollen van 1, 5 meter achter bleken de "achilleshiel" te zijn die een einde maakte aan het hele project.
Ontwerp
Het geschatte gewicht van de tank is 40 ton. Het werkelijke gewicht is 60 ton. De diameter van de voorwielen is 9 meter. De geschatte maximumsnelheid is 17 km/u. De gangreserve is 60 km. Afmetingen 17,8x12x9 meter. Reserveringen: 10 mm voorhoofd en zijkanten, 8 mm dak, romp, torentje en bodem. Bewapening: 2 kanonnen van 76 kaliber, 2 mm met 120 munitie en 8-10 "Maxim" machinegeweren met 8-10 duizend munitie. Het wapen bevond zich op zijsteunen die buiten het vlak van de wielen uitstaken. Het prototype tank had echter geen kanon bewapening. Ook was het niet mogelijk om een extra mitrailleur onder de bodem van de dodenmachine te plaatsen. De tank werd bestuurd door de achterwielen te draaien. Het bedrag dat is toegewezen voor de uitvoering van het project is 210 duizend roebel.
De krachtcentrale van de grootste tank ter wereld bestond uit twee Maybach-motoren die uit een neergestort Duits luchtschip waren verwijderd. Hun totale vermogen was 250 pk. In die tijd was 250 pk een ongekend vermogen voor een landvoertuig.
Na voltooiing van dit project creëerden ingenieurs op basis van Maybach-motoren een nieuwe AMBS-1-krachtcentrale, die in 1923 directe brandstofinjectie in de cilinders had. Tijdens de tests liep de motor slechts 2 minuten.
Productie en testen
Gezien de ongekende grootte van de tank, werd besloten deze direct op de testlocatie te monteren - 60 km van Moskou in het Dmitrov-bos. De testdatum is vastgesteld voor de zomer van 1915. Het geschatte gewicht van de tank werd 1,5 keer overschreden vanwege het ontbreken van staal van de vereiste dikte.
Terwijl hij zich door het bos bewoog, kon de tank zijn berijdbaarheid bevestigen - hij brak onderweg bomen als lucifers. Maar tegelijkertijd kon hij zelfs een kleine sloot niet overwinnen. De voorwielen sprongen gemakkelijk over haar heen en de achterwielen kwamen vast te zitten. Het motorvermogen was niet voldoende om de tank op eigen kracht uit het obstakel te krijgen. En de daarvoor benodigde tractoren of kranen waren toen nog niet uitgevonden.
Als gevolg hiervan bleef de tank van Lebedenko nog 2 jaar onder bewaking staan. Daarna, in 1917, werd hij door de burgeroorlog in Rusland vergeten. En in 1923 besloot de Sovjetregering het te demonteren voor schroot.
Daaropvolgende tests brachten nog een nadeel aan het licht: toen een explosief projectiel de enorme voorwielen met spaken raakte, verloor de tank zijn vermogen om te bewegen. En als de granaat rechtstreeks in de as van de voorwielen zou raken, zou de auto als een kaartenhuis vouwen.
Meer ontwerpwerk aan de tank werd niet uitgevoerd en de forse constructie stond nog zeven jaar in het bos, waar het werd getest. In 1923 ontmantelde de Sovjetregering de auto voor schroot.
Bovendien maakte de zeer grote omvang van de tank het een ideaal doelwit voor de vijand. Het was moeilijk om hem te missen. Bovendien, met een zeer hoge massa van de auto en motoren met een laag vermogen, had hij een ongelooflijk lage wendbaarheid. Het rechtstreeks op het slagveld afleveren van zo'n groot voertuig was ook een zeer moeilijke taak. Zorgen voor de geheimhouding van deze taak leek overweldigend.
