In het dagelijks leven vind je misschien zelden zo'n concept als standaardtijd, dit is een wetenschappelijke term die door geografen in omloop is gebracht. Dit concept wordt geïntroduceerd bij schoolkinderen in groep 6. Het is de moeite waard eraan te herinneren wat het inhoudt.
Zonetijd is vierentwintig tijdzones waarin het aardoppervlak is verdeeld, die op hun beurt is verdeeld in vierentwintig geografische meridianen die vijftien graden in lengte van elkaar verwijderd zijn. Volgens internationale overeenkomst is de belangrijkste, primaire meridiaan de meridiaan van Greenwich met een lengtegraad van 0 °, wat overeenkomt met de tijdzone nul, en de tijd van de zone van Greenwich wordt de wereldtijd genoemd. Het is gebruikelijk om de banden van west naar oost te tellen. Tijdzones zijn genummerd van 0 tot 23; binnen de geografische meridiaan valt de zonetijd samen met de tijd van de hoofdmeridiaan, die dit interval van 15 graden passeert. Dienovereenkomstig verschilt de standaardtijd in aangrenzende zones met een uur van elkaar, maar er zijn zones met een afwijking van dertig minuten. Om het verschil in uren tussen de standaardtijd van de zone en de universele tijd te weten te komen, volstaat het om het nummer van de zone te kennen. Sommige riemen hebben hun eigen naam voor hun zonetijden. Zone Zero heet West-Europese tijd, de eerste is Midden-Europese tijd, de tweede is Oost-Europese tijd. Het idee om tijdzones in te stellen voor de hele wereld is van Sir Sandford Fleming, een Canadese spoorwegingenieur. Op de Internationale Conferentie in Washington, die plaatsvond in 1884, namen afgevaardigden uit 25 landen een resolutie aan waarin alle landen werd aanbevolen om over te gaan naar de zogenaamde universele dag, die om middernacht begint in Greenwich en 24 uur duurt. Alle dagen, zowel astronomisch als navigatie, moeten ook om middernacht beginnen. In Rusland lopen de tijdzones van de derde tot en met de twaalfde. Maar het grondgebied van Rusland is administratief slechts in 9 tijdzones verdeeld in overeenstemming met de wet "Over de berekening van tijd". In 1930 werd in de USSR de zomertijd ingevoerd met het oog op een rationeel gebruik van de daglichturen, dat wil zeggen dat er een uur werd toegevoegd aan de bestaande standaardtijd. En vanaf het moment van invoering van de zomertijd tot de huidige tijd wordt deze tijd de Moskouse tijd genoemd. Als gevolg van de introductie van zomertijd begonnen alle dorpen en steden van de eerste gordel in Rusland de tijd van de aangrenzende, tweede gordel te gebruiken. Er zijn verschillende andere staten die de lokale tijd van de hoofdstad op hun grondgebied gebruiken, ondanks het onbetwistbare gemak van standaardtijd.
