Natuurkunde stelt een wetenschapper in staat om de toekomst te voorspellen. Als men heeft begrepen door welke wet een bepaald proces zich ontwikkelt, kan men met zekerheid zeggen wat er na verloop van tijd met het object zal gebeuren. Het lijkt erop dat dit het krachtigste hulpmiddel in de handen van een persoon is! Maar nee: wiskunde is veel interessanter, omdat het helpt om alle fysieke experimenten tientallen jaren te overtreffen en te voorspellen wat nog niet is ontdekt. Zoals hypothetische deeltjes.
Het antwoord op de vraag ligt aan de oppervlakte: een hypothetisch deeltje is een deeltje dat nog niet is ontdekt - niet is ontdekt of geregistreerd. Tot voor kort was dit bijvoorbeeld het Higgsdeeltje. Maar de vraag rijst: waar komt zo'n concept vandaan, als niemand het in de praktijk is tegengekomen?
De moderne natuurkunde 'staat' dus op de kwantumveldentheorie, waaruit de fysica van elementaire deeltjes volgt. In wezen is de wetenschap gebaseerd op de stelling dat alles in het universum uit stukjes bestaat die zo klein zijn dat het onmogelijk is om ze in iets anders te verdelen. Tegelijkertijd hebben de deeltjes totaal verschillende eigenschappen en kan niets ze met elkaar verenigen.
Alles kan voorwaardelijk in twee groepen worden verdeeld: "substantie" en "interactie". Als er geen vragen zijn bij de eerste, dan is de tweede een poging op het meest fundamentele niveau om uit te leggen waar zwaartekracht, magnetisme en andere krachten vandaan komen. Het is belangrijk op te merken dat al in dit stadium alle wetenschap in een puur wiskundig apparaat gaat, dat zeer zwak vatbaar is voor experimenten.
De passie van wetenschappers is om zoveel mogelijk te vereenvoudigen door alle elementen met elkaar te verbinden - een voorbeeld hiervan is supersymmetrie. Dit is een theorie (hypothetisch, d.w.z. onbewezen) die materie en interactie verenigt in één systeem, waardoor men het ene deeltje in het andere kan transformeren (in feite om materie te maken van pure energie).
In de diepten van deze theorie worden hypothetische deeltjes geboren. Op wiskundig niveau wordt elk deeltje dat we kennen geassocieerd met een "supersymmetrische partner": d.w.z. iets hetzelfde, maar met een minteken. Het zijn met name deze elementen waaruit "donkere materie" zou bestaan, waarvan het bestaan ook alleen op het niveau van de wiskundige theorie is bewezen.
In het algemene geval kunnen meer dan een dozijn andere deeltjes als "hypothetisch" worden beschouwd (zoals een graviton, wat zwaartekrachtinteracties zou verklaren) - maar dit concept is iets breder.
