In de oudheid werd het door een gebrek aan echte kennis over de wereld om mensen heen nodig om veel dingen te vervangen en te verklaren door mythen. Zo werd de oorsprong van het heelal vervangen door legendes over de schepping van de wereld.
De kosmogonische mythen van veel landen zijn gewijd aan de schepping van de wereld. Bijna elke ontwikkelde mythologie heeft een vergelijkbare plot. In de vroegste lagen van overtuigingen wordt echter geen melding gemaakt van de exacte datum van het begin van het bestaan van de wereld. Noch de oude Egyptische, noch de Sumerische, noch de oude Griekse mythologie bieden een antwoord op hoe lang de wereld al bestaat. Misschien is dit te wijten aan de specifieke perceptie van geschiedenis door oude mensen, niet als een lineaire ontwikkeling, maar als zich herhalende cycli die voornamelijk verband houden met landbouwactiviteiten.
Een van de eerste data van de schepping van de wereld wordt bepaald door de leer van het zoroastrisme, die ontstond in het midden van het eerste millennium voor Christus. Volgens de mythologie van deze religie werd de wereld 12 duizend jaar vóór de geboorte van de profeet Zarathoestra en het verschijnen van de leer zelf geschapen, dat wil zeggen ongeveer 12, 5 duizend jaar voor Christus. De wereld is geschapen door een godheid genaamd Ahura-Mazda, maar niet willekeurig - hij gebruikte een aantal bestaande ideeën over dingen. Deze theorie maakt het zoroastrisme verwant aan de idealistische filosofie van Plato.
Jodendom en christendom houden vast aan de kosmogonische mythe die in de Bijbel wordt beschreven. Omdat de exacte scheppingsdatum daar niet wordt vermeld, waren er verschillende theorieën over hoe oud de wereld is volgens het hoofdboek van christenen.
In Byzantium, Bulgarije, evenals in Rusland vóór Peter I, 1 september 5509 v. Chr., werd beschouwd als de datum van de schepping van de wereld. Vanaf die tijd werd de chronologie uitgevoerd. Berekeningen van deze datum zijn gemaakt op basis van de data van het leven van de aartsvaders en koningen, aangegeven in de Septuagint - de Griekse vertaling van de Bijbel.
In het katholicisme werd een andere vertaling van de Bijbel uit het Hebreeuws gebruikt - de Vulgaat. Door verschillen in data in de tekst schreven katholieke theologen de schepping van de wereld toe aan een vroeger tijdstip.
Er is geen consensus onder christenen van vandaag over wanneer de wereld is geschapen. Moderne vorderingen in de astronomie, biologie en paleontologie zijn in veel opzichten in strijd met de bijbelse gegevens. Sommige religieuze leiders en parochianen interpreteren de bijbelse chronologie in moderne omstandigheden als een benadering en erkennen de ouderdom van het universum in meer dan een miljard jaar. Andere gelovigen, vooral vertegenwoordigers van sommige fundamentalistische protestantse kerken, zijn bijna op het pad om de verworvenheden van de wetenschap te ontkennen. Het zogenaamde wetenschappelijke creationisme ontstond - een lering die probeert te bewijzen dat de leeftijd van de planeet Aarde de 10.000 jaar niet overschrijdt, en dat evolutie als zodanig niet bestaat.
