Een moderne man in het dagelijks leven gebruikt alle voordelen van rechtop lopen, zonder na te denken over dit kenmerk dat inherent is aan vertegenwoordigers van zijn biologische soort. Maar het was dankzij het loslaten van de voorste ledematen en het rechttrekken van het lichaam dat mensen ooit konden leren hoe ze vrij complexe arbeidshandelingen konden uitvoeren, zonder welke het onmogelijk zou zijn om alle rijkdommen van de beschaving te creëren.
Er zijn verschillende onafhankelijke hypothesen over wanneer en hoe een persoon rechtop werd. Een daarvan houdt verband met de zogenaamde Mioceen-koeling. Er wordt aangenomen dat er tijdens het late Mioceen een ruw klimaat met lage temperaturen op aarde is ontstaan. De gebieden met tropische bossen, waar de voorouders van de moderne mens, die gewend waren aan de boomachtige levensstijl, leefden, zijn sterk afgenomen.
De aanhangers van deze hypothese zijn van mening dat primaten eigenlijk maar één kans hebben om te overleven - om van de bomen af te dalen en zich aan te passen aan de moeilijke omstandigheden van het aardse bestaan. Een dergelijke verandering droeg rechtstreeks bij tot een verandering in de structuur van het lichaam van primaten en de aard van hun beweging. Geleidelijk aan leerden de voorouders van de mens om op rechte benen over het aardoppervlak te bewegen, zonder tijdens het lopen op de voorste ledematen te leunen, zoals apen doen.
Tot nu toe is het arbeidsconcept van de opkomst van tweevoetige voortbeweging wijdverbreid, waarvan de auteur een van de grondleggers van het marxisme was, Friedrich Engels. Hij beschouwde arbeid als de beslissende factor in de transformatie van de mensaap in de mens. Het rechttrekken van het lichaam en het verschijnen van een gang die niet kenmerkend is voor dieren, werd door Engels verklaard door de noodzaak om de handen vrij te maken voor het uitvoeren van arbeidshandelingen.
Inderdaad, op een gegeven moment moesten menselijke voorouders zeer complexe bewegingen uitvoeren, bijvoorbeeld om verschillende voorwerpen te dragen, voedsel te krijgen of primitieve gereedschappen te maken. Geleidelijk kreeg de hand zijn eigen specialisatie en werd het menselijk lichaam recht. Gelijktijdig met de ontwikkeling van de hand verbeterden ook de hersenen van primitieve mensen, ontwikkelden zich het denken en werd spraak gevormd.
Tijdens het bewegen begon de oude man alleen op zijn benen te vertrouwen, terwijl zijn handen vrij waren. Door deze "biologische verbetering" konden oude mensen een enorme sprong in ontwikkeling maken, voor altijd gescheiden van de dierenwereld. Als we de opvattingen van Engels vereenvoudigen, kunnen we zeggen dat rechtop lopen nodig was om handen vrij te maken voor die zaken zonder welke de samenleving niet zou kunnen bestaan.
Deze theorie, die op het eerste gezicht logisch is, wordt echter door zijn critici weerlegd door het feit dat rechtop lopen, zoals vastgesteld door moderne wetenschappers, ontstond lang voordat iemand leerde de meest primitieve arbeidsmiddelen te maken. Het standpunt lijkt juist te zijn dat de overgang van de oude menselijke voorouders naar een rechtopstaande houding te wijten is aan vele onderling verbonden biologische en sociale factoren, die elk niet los kunnen worden gezien van de algemene evolutie van het menselijk ras.
