In de winterkou is het aangenaam genieten van een heerlijke perzikcompote of thee met aromatische jam. Maar de nieuwsgierige menselijke geest wil alle dingen waarmee hij in het leven in aanraking komt, tot op de bodem uitzoeken, inclusief het perzikzaad.
China wordt beschouwd als de geboorteplaats van de perzik, daarna kwam de plant naar India en van daaruit naar Perzië. Toen werd de fruitboom naar Italië en Eurazië gebracht. Perziken worden rauw gegeten, als ingeblikt voedsel en jam, en in de cosmetologie gebruiken ze olie die wordt gewonnen uit de pitten van een perzikzaadje. Likeur wordt ook toegediend op de pitten van de vrucht.
Wat bevatten perzikbotten?
Rijpe perzik smaakt erg hoog. Maar het is altijd moeilijk om het bot van de schaal te scheiden. Het is dicht begroeid met pulp en wordt zelden verwijderd. De huid van het bot is bedekt met groeven en de nucleolus bevindt zich in een harde schaal.
De perzikpit is bitter vanwege de glycoside amygdaline die het bevat. De stof die in het menselijk lichaam komt, wordt gesplitst, waardoor blauwzuur vrijkomt. De concentratie zuur in één bot is extreem laag, maar het is nog steeds giftig.
De olie gewonnen uit de pit van de heerlijke vrucht is erg nuttig. Omdat de perzikboom een amandelboom is, wordt de olie amandelolie genoemd. Het bevat nuttige onverzadigde vetzuren, terwijl blauwzuur daar niet komt, omdat het niet oplost in vet.
Perzikpitkernen gebruiken
Amandelolie wordt veel gebruikt in cosmetica om de huid te verzachten. Het wordt toegevoegd aan verschillende cosmetische producten: gezichts- en handcrèmes, maskers en reinigingsscrubs.
Amandelolie wordt gebruikt als saladedressing. En in het oosten worden perzikpitten gegeten, vooraf geweekt voordat ze worden verzuurd. Of gefrituurd, op hoge temperatuur, wordt amygdaline afgebroken tot verbindingen die veilig zijn voor de gezondheid.
Italianen gebruiken perzik- en abrikozenpitten om jam en koekjes op smaak te brengen. Natuurlijk worden de korrels vervolgens met warmte behandeld. Italiaanse likeur "Amaretto" heeft ook het aroma van amandelolie.
Rauwe perzikpitten zijn eetbaar, maar je moet ze in zeer kleine hoeveelheden eten, wetende hoe je het goed moet doen. Kernels worden uit de buurt van kinderen gehouden om vergiftiging te voorkomen en het spijsverteringsstelsel van het kind te verstoren.
Als je graag experimenteert met exotische smaken, kun je amandelolie of gefrituurde perzikpitten als voedingssupplement proberen. U hoeft alleen te onthouden over matiging en voorzichtigheid. En cosmetica op basis van amandelolie zal mooie dames zeker verrassen met hun kwaliteiten.
