Als je naar een zeeschip kijkt, is het niet altijd mogelijk om je voor te stellen uit hoeveel onderdelen het bestaat. De uitwendige vormen van de constructie, de contouren van de romp en de bovenbouw van het dek vallen het eerst op. Ondertussen is elk schip een complex systeem dat een aantal elementen bevat, die elk hun eigen doel en naam hebben.
De belangrijkste onderdelen van het schip:
De basis van elk schip, of het nu een klein vaartuig is, een zeilboot of een gigantische oceaanstomer, is de romp. Het bestaat uit een set met stijve langs- en dwarselementen, evenals een huid die van buitenaf aan de set wordt bevestigd. De set, in combinatie met de romp, geeft de boot een strakke omlijning, waterdichtheid en bescherming van de romp tegen beschadiging. Dit is een soort ruggengraat, het skelet van een schip.
Conventioneel kan het lichaam in twee delen worden verdeeld. De voorkant wordt de boeg genoemd en de achterkant de achtersteven. Het deel van het schip dat zich onder de waterlijn bevindt, wordt onderwater genoemd. Alles wat boven het wateroppervlak uitsteekt, is het oppervlak van het schip. De achtersteven en boeg aan weerszijden van de middellijn zijn verbonden door zijkanten.
Het horizontale oppervlak aan de bovenkant van de romp wordt het dek genoemd. Het is al lang gerekruteerd uit planken die strak op elkaar zijn aangesloten. Op de dekken van zeilschepen worden een of meer verticale masten geïnstalleerd, waaraan zeilen en tuigage-uitrusting worden bevestigd.
Grote schepen zijn uitgerust met een bovenbouw in het bovenste gedeelte. Deze structuur dient als een voortzetting van de zijkanten en kan een aanzienlijk deel van het dekoppervlak innemen. De massieve bovenbouw maakt efficiënt gebruik van de ruimte op het dek mogelijk, maar verslechtert de stabiliteit van het schip en vergroot de windkracht. Een stuurhuis, dat deel uitmaakt van de bovenbouw, is bedoeld om het schip te besturen.
Andere structurele elementen van het schip
In het midden en de boeg van het schip zie je vaak de voortzetting van de zijkant, iets boven het oppervlak van het dek uitsteken. Deze lichtgewicht constructie van hout of zwaar canvas wordt een verschansing genoemd. Het kan stationair of tijdelijk zijn. Bolwerken zijn onmisbaar tijdens ruwe zee, bij het passeren van gevaarlijke riffen en zeilen.
Ze hebben hun eigen namen en elementen van de set van het vat. Het belangrijkste longitudinale deel van de constructie, dat in het onderste deel langs het hele lichaam loopt, wordt de kiel genoemd. Aan de voorkant gaat de kiel over in een schuine steel. Het achterste uiteinde van de kiel wordt de achtersteven genoemd. Het stuur wordt er meestal aan opgehangen. De schroefas kan ook door de achtersteven worden gestoken. Dit deel van de constructie moet het meest duurzaam zijn, omdat de belasting tijdens beweging erg hoog is.
Evenwijdig aan de kiel bevinden zich langs de zijkanten en onderkant van het schip stringers, die interne longitudinale verbindingen bieden. Ze zijn verbonden met de dwarselementen van de set - frames. Deze delen van de structuur, samen met de stringers, geven het lichaam gewoon de buitencontouren en vloeiende contouren. Aan dergelijke langs- en dwarsliggers wordt de bekleding bevestigd.
