Je hoort vaak een vergelijking van Sint-Petersburg met Noord-Palmyra, maar weinig mensen weten wat deze vergelijking betekent en wat er in feite mee wordt bedoeld.
Palmyra is zelfs een prachtige oude stad, gelegen in een oase in de buurt van Damascus in de Syrische woestijn. In de eerste eeuwen van onze jaartelling was deze stad de hoofdstad, die de hoogtijdagen van deze gelijknamige Arabische staat liet zien.
Trotse stad
Palmyra was een van de grootste steden in het Oosten, het had een eigenaardige cultuur, een combinatie van oudheid en oosterse schoonheid. Maar in het eerste millennium werd de stad vergeten door het verval dat haar overkwam.
Voor de inwoners van Europa opende Palmyra pas in 1678, het nieuws over de stad, die de verbluffende architectuur van het verleden en de grootsheid van zijn vroegere luxe heeft behouden, werd gebracht door kooplieden die door de woestijn in de buurt trokken. In die tijd werd de stad geregeerd door koningin Zenobia, die later in veel werken werd verheerlijkt, dankzij haar moed om Rome zelf uit te dagen. De geschiedenis zegt dat de koningin profiteerde van de strijd in het Romeinse rijk, zijn Egyptische bezittingen binnenviel en vakkundig politieke onderhandelingen voerde, wat resulteerde in de bewaarde onafhankelijkheid van het kleine land. Maar het was strategisch belangrijk voor Rome om een afhankelijke staat te hebben aan de grens met het Parthische koninkrijk.
Dankzij de politieke spelletjes van de heerser tijdens de verovering van Syrië en het Midden-Oosten door de legionairs, was haar stad nog steeds niet geannexeerd en tot slaaf gemaakt.
Dit maakte Palmyra weer tot een welvarende stad, talloze handelskaravanen trokken er in die tijd doorheen, voedsel en sieraden werden actief verhandeld in lokale bazaars, en de aanwezigheid van water, zelfs rivieren, in het hart van de woestijn speelde een belangrijke rol. Wat betreft de legendarische heerser, de auteurs van die tijd beschrijven haar als een ongelooflijk mooie en zelfverzekerde vrouw die zelf haar campagnes leidde en perfect het bevel over de detachementen leidde.
Vleierij voor goed
Misschien is de belangrijkste reden om Sint-Petersburg met Palmyra te vergelijken de levenloosheid van het gebied waar deze steden werden gebouwd. Toch is er iets vleiends in deze vergelijking. Na de bouw van St. Petersburg waren veel nobele mensen zo blij met de creatie van Peter de Grote dat ze vergelijkingen begonnen te maken met Palmyra, wat zijn welvaart en macht betekende, wat de heerser in veel opzichten vleide. Peter was gevleid dat hij op Zenobia leek in zijn wijsheid en vooruitziendheid.
Peter kende de geschiedenis heel goed en ondersteunde deze toespeling in gesprekken, waarbij hij ook herhaaldelijk zijn stad Northern Palmyra noemde.
Nu is Palmyra slechts een vergeten dorp van Syrië, dat al zijn vroegere pracht heeft verloren. Het is niet verwonderlijk dat in de moderne tijd zo weinig mensen weten dat dit ooit in elke stad bekend was. Maar de meeste ruïnes van de majestueuze gebouwen zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, waaronder de tempel van de god Bel, die duidelijk de kenmerken van de architectuur van het oude Palmyra en een combinatie van oosterse en Romeinse culturen laat zien.
