Een leugendetector, ook wel polygraaf genoemd, is een speciaal apparaat waarmee een specialist kan bepalen wanneer iemand de waarheid spreekt en wanneer hij daarvan afwijkt.
Het doel van de leugendetector
De leugendetector is ontworpen om de waarheid vast te stellen van de feiten, gebeurtenissen of verschijnselen waar een persoon het over heeft. Tegelijkertijd is de conclusie over hoe waar de door hem gecommuniceerde informatie gebaseerd is op relatief objectieve gegevens die door het apparaat zijn vastgelegd, en niet op de persoonlijke indruk van een andere persoon.
Controleren of dergelijke berichten in sommige gevallen geldig zijn, kan erg belangrijk zijn. Zo worden leugendetectors vaak gebruikt in het gerechtelijk apparaat en in het werk van onderzoeksbureaus, wanneer het vaststellen van de waarheid van de getuigenis van een getuige, verdachte of beklaagde een beslissende factor kan worden bij het oplossen van een bepaald misdrijf. Bovendien kan een betrouwbare vaststelling van de waarheidsgetrouwheid van de door deze of gene verstrekte informatie de onschuldige van de straf bevrijden.
Hoe een leugendetector werkt
Het werkingsprincipe van de leugendetector is gebaseerd op een idee ontwikkeld door specialisten op het gebied van psychologie, dat beweert dat een persoon die valse informatie verstrekt, meer emoties en opwinding ervaart dan in een situatie waarin hij de waarheid spreekt, dat wil zeggen rapporten informatie die overeenkomt met de werkelijkheid.
Deze emoties worden op hun beurt weerspiegeld in de lichamelijke reacties van de persoon, die hij niet volledig kan beheersen. Ze manifesteren zich dus in het bijzonder in een verhoging van de hartslag, trillingen in de handen of andere delen van het lichaam, verhoogde ademhaling en andere symptomen. Daarom is de leugendetector ontworpen om deze manifestaties op te lossen.
Om dit doel te bereiken, is het apparaat uitgerust met speciale sensoren die zijn bevestigd aan het lichaam van een persoon die wordt getest op een polygraaf. Momenteel gebruiken experts verschillende soorten apparaten, waaronder zowel digitale als analoge, en het bereik van geregistreerde lichamelijke manifestaties en reacties die moeten worden geregistreerd, hangt af van het aantal en de aard van de sensoren die de polygraaf heeft.
De eenvoudigste modellen hebben meestal meerdere sensoren die de meest elementaire reacties registreren - ademhalingsfrequentie, hartslag en bloeddrukniveau, evenals de weerstand van de huid tegen elektrische impulsen, die kan variëren afhankelijk van de psychologische toestand van een persoon. Complexere modellen kunnen andere manifestaties opnemen, bijvoorbeeld het timbre van de stem, het optreden van trillingen in de ledematen en andere. Als gevolg hiervan is de betrouwbaarheid van de metingen van dergelijke apparaten hoger dan die van eenvoudige aanpassingen.
