Tijd - mensen hebben te allen tijde aan de aard ervan gedacht. En ze konden nooit een exact antwoord vinden. Tijd werd bestudeerd met natuurwetenschappen, filosofie, natuurkunde en andere wetenschappen. Als gevolg hiervan was het alleen mogelijk om enkele van zijn eigenschappen en kenmerken te benadrukken. Maar een uitputtende beschrijving geven van de verbindende schakel van het heelal ligt nauwelijks binnen de macht van de menselijke geest.
In de moderne natuurwetenschap en filosofie wordt tijd beschouwd als een basaal, maar vaag begrip. Het doet enigszins denken aan de definitie van een punt in de meetkunde of een element in de verzamelingenleer. Als we de eenvoudigste filosofische definitie geven, dan is tijd een soort onomkeerbare stroom van het verleden naar de toekomst. Daarin vinden alle gebeurtenissen en processen plaats die in het algemeen bestaan in het bestaan.
Maar zelfs zo'n elementaire beschrijving is te vaag. Het is niet verwonderlijk: gedurende vele millennia hebben mensen geprobeerd de aard van tijd te begrijpen, maar tot nu toe zijn ze daar niet in geslaagd. Er zijn alleen standpunten over de tijd van verschillende culturen, wetenschappen, individuen.
En toch, onbekend blijven, is tijd een van de belangrijkste concepten van het menselijk denken. Veel grote filosofen hebben het als iets objectiefs beschouwd en beschouwen het nog steeds als iets objectiefs, maar er zijn ook denkers die tijd uitsluitend definiëren als een subjectief concept dat inherent is aan het menselijk bewustzijn.
Aan het begin van de menselijke ontwikkeling was het concept van tijd cyclisch. Het werd bepaald door het opkomen en ondergaan van de zon, de wisseling van de seizoenen, enz. Later werd een meer perfect, lineair idee van tijd ontwikkeld. Aan het begin van de 20e eeuw werd het verband tussen tijd en ruimte ontdekt. En de denkers van de Middeleeuwen vormden een nieuwe richting in de studie van tijd, interdisciplinair. Het kreeg de naam - temporologie en verenigde filosofen, wetenschappers, theologen, kunstenaars - al diegenen die geïnteresseerd waren in de aard van tijd.
Toch was er een poging om een universele theorie van tijd te creëren. Het werd uitgevoerd door J. T. Fraser, voorzitter van de International Society for the Study of Time. Hij publiceerde onder zijn redacteurschap fundamenteel onderzoek, dat theoretisch en empirisch materiaal uit alle interdisciplinaire tijdstudies omvatte. Maar ze bevestigen alleen dat het onmogelijk is om biologische, fysieke, historische, psychologische, filosofische en literaire concepten van tijd vanuit één algemeen gezichtspunt te bekijken.
Niettemin hebben verschillende wetenschappen de afgelopen drieduizend jaar vier concepten van de aard van tijd ontwikkeld: relationeel, substantieel, statisch en dynamisch. Ze verschillen onderling in de interpretatie van de relatie tussen tijd en objecten.
