Veel mensen hadden legendes die een enorme watergeest beschrijven. Kwaadaardigheid en vijandigheid werden aan hen toegeschreven. Als mensen of hele schepen in het water omkwamen, dan werd dezelfde geest of weerwolf die in de rivier of het meer leefde schuldig verklaard aan deze tragedies. Er zijn vooral veel van dergelijke overtuigingen onder de Ieren of Schotten. Maar geen enkele mythe baarde mensen in de XX - XXI eeuw zoveel zorgen als de geschillen over een monster dat zogenaamd in Loch Ness leefde.
instructies:
Stap 1
Het favoriete personage van de Schotten is de Kelpie, een gevaarlijk wezen dat verschillende gedaanten aanneemt en mensen naar de bodem van het meer lokt. Kelpie kan niet alleen het uiterlijk veranderen, maar ook de grootte. Daarom wordt dit mythologische personage meestal geïdentificeerd met een wezen dat in het meer van Loch Ness leeft. Niemand weet immers het uiterlijk of de lengte zeker.
Er wordt aangenomen dat de oude Romeinen voor het eerst een monster noemden dat eruitzag als een hybride van een kameel en een paard, of een mythologische zeeslang. Tijdens de slavernij van de Kelten in het gebied waar Schotland nu ligt, ontdekten ze dit wezen en legden het vast in tekeningen.
Later werd de ontmoeting met Nessie, zoals ze de ongrijpbare bewoner van het meer liefkozend begonnen te noemen, toegeschreven aan de missionaris Columbus (niet Christoffel Columbus, zoals om de een of andere reden algemeen wordt aangenomen). Vermoedelijk ontmoette deze heilige man een beest toen hij de Picten bekeerde. Het gebeurde gewoon niet op Loch Ness, maar op de rivier met dezelfde naam.
Stap 2
In 1932 verdronk een respectabele lokale vrouw in het meer, wat de reden was voor geruchten en speculaties. De krant "Scottsman" ontving een brief van een zekere Rose, waarin hij de exacte data vermeldde van ontmoetingen met het monster in de 15e, 18e en 19e eeuw. Maar er werd geen schriftelijk bewijs van deze feiten geleverd. En de brief was hoogstwaarschijnlijk een onschuldige fictie van een verveelde Schot. Later zag het getrouwde stel McKay, terwijl ze aan het ontspannen waren op het meer, iets vreemds en onbegrijpelijks. Blijkbaar waren de echtgenoten niet geneigd tot fantasieën, maar hun verhaal werd gehoord door de inspecteur van de visserijcontrole, die op zijn gemak artikelen in kranten publiceerde. Hij was het die de opwinding rond het weinig bekende meer veroorzaakte.
In de daaropvolgende jaren werd er vaak over de ontmoeting met het monster gesproken. Er verschenen foto's, vaak van slechte kwaliteit, soms vervalsingen. Maar geleidelijk aan nam de belangstelling voor de meerbewoner af.
Stap 3
Na zo'n twintig jaar wordt de mythe van het meermonster weer populair. Nieuwe afbeeldingen van Nessie verschijnen, en een van hen, de meest bekende, toont drie bulten boven het wateroppervlak. Voorheen werden alleen het hoofd en de lange nek van het dier gevangen, enigszins vergelijkbaar met de slurf van een olifant. De momentopname van de bulten was in tegenspraak met het gerucht van rondreizende circusolifanten die in het meer baden.
Het was tijdens deze jaren dat Nessie haar vurige bewonderaar, mevrouw White, vindt. Constance White verzamelde lange tijd alle legendes over de bewoner van het meer, alle vermeldingen van ontmoetingen met hem en alle bewijsstukken. Later publiceerde ze een boek over Nessie. Mevrouw White weerlegde gemakkelijk alle inconsistenties in de beschrijving van het monster en legde uit dat ooggetuigen het dier in verschillende perioden van opgroeien zagen. Het boek bleek spannend, al bewijst het niets.
Stap 4
Nog later sloot een jonge Engelse vliegtuigingenieur, Tim Dinsdale, zich aan bij de studie van de legendes van het monster van Loch Ness. Het is moeilijk te zeggen wat de heer Dinsdale zo plotseling ertoe bracht zijn leven aan dergelijk onderzoek te wijden, maar hij regelde meer dan vijftig keer expedities naar het meer, filmde de meerbewoner op film. Er werden studies van zijn film uitgevoerd, die bevestigden dat er een niet-geïdentificeerd wezen in het meer is dat anderhalve meter boven het water uittorent. En pas vijfenveertig jaar later weerlegden nieuwe studies van de film deze bewering en beschouwden een bewegend object als het spoor van een motorboot.
Stap 5
Tegenwoordig vinden amateuronderzoekers steeds meer bewijs dat Nessie bestaat, met beelden van verschillende mate van betrouwbaarheid. Helaas heeft nog niemand materieel bewijs gevonden. Ten eerste is er, ondanks het diepe water, niet genoeg voedsel in Loch Ness voor zo'n groot wezen als Nessie zich voorstelt. Ten tweede zijn er tot nu toe geen overblijfselen van dit wezen gevonden. Zelfs als we aannemen dat het in 1933 in het meer verscheen, zou er sinds die tijd meer dan één generatie meermonsters moeten zijn veranderd.
Legenden blijven bestaan, Nessie's bewonderaars hopen haar te ontmoeten. Maar helaas, ze zijn nog niet blij met de realiteit.
