De moderne mens is overgeleverd aan bijgeloof en zal niemand minder accepteren dan zijn verre voorouders. Zelfs degenen die niet in voortekenen geloven, weten in ieder geval van de ongelukkige zwarte kat of de "ongelukkige" dagen van de week. Een van de meest bekende tekens zijn gerechten die zogenaamd kapot gaan, gelukkig.
Niet alles is duidelijk over breekbare gerechten. Als er bijvoorbeeld een bord breekt in een nieuw huis, kan dit betekenen dat de nieuwe kolonisten de huishoudster niet mochten en dat ze geen geluk in de nieuwe plek moesten verwachten. Maar vaker praten ze over een gelukkig voorteken, en op bruiloften breken ze zelfs expres een bril voor geluk.
Huishoudelijke uitleg
Een eenvoudige interpretatie van het voorteken werd voorgesteld door de bekende onderzoeker van de Russische taal en folklore V. I. Dahl: Dit bord is een manier om schaamte te voorkomen, vooral als een gast een bord of een kopje breekt tijdens een feest. De gastvrouw zal niet boos zijn en de gast zal zich niet schamen.
Misschien hangt het teken samen met het feit dat de schalen in de boerenhuizen van hout waren. Een porseleinen bord dat kapot kon, werd als een luxeartikel beschouwd, dus het leek erop dat borden alleen breken in gelukkige, rijke huizen.
Al deze verklaringen lijken logisch, maar dergelijke redenen zijn niet voldoende voor het optreden van tekenen van dergelijke redenen. De wortels van elk bijgeloof liggen in het mythologische denken.
erfenis van de oudheid
Terugkomend op de gewoonte om glazen te breken op een bruiloft, moet worden opgemerkt dat er ooit geen glazen glazen voor dit doel werden gebruikt, maar een aarden pot die net van het vuur was gehaald. Dit is al een belangrijk detail, want vuur is altijd als een heilige substantie beschouwd. Het offervoedsel werd als het ware aan de goden doorgegeven, brandend in het vuur.
Het beeld van het vuuroffer wordt nog duidelijker als we bedenken dat de pot niet alleen gebroken was, maar tegelijkertijd zeiden ze: "Hoeveel scherven - zoveel zonen!" In feite is dit een spreuk, iemands beroep op geesten of goden.
Dus in eerste instantie is het breken van borden voor geluk een offer dat gepaard gaat met een verzoek aan de heidense goden. Maar waarom moest je de pot breken?
De allereerste goden van oude mensen waren de voorouders, en aanvankelijk - alle overleden leden van de familie. De eerste offers zijn alles wat met hen werd gegeven aan een persoon die naar het hiernamaals ging. Het is opmerkelijk dat de werktuigen van de oude graven zijn gebroken, en de schalen van klei zijn gebroken. Dit heeft zijn eigen logica: om de overledene dingen mee te kunnen nemen naar de andere wereld, moeten ze ook "sterven".
Dit is hoe het breken van gerechten veranderde in een offer, dat volgens de gedachte van de oude man hem de gunst van de geesten en goden moest geven, en dus geluk. De verwachting van geluk van een per ongeluk gebroken bord in latere tijden is een splinter, een verre echo van deze heidense ideeën.
