Geruchten over de aanwezigheid van een mysterieus zesde continent houden de zeelieden al eeuwen bezig. De beroemde Piri Reis-kaart diende als bewijs voor het bestaan van Antarctica.
Antarctica is een enorm continent ingekapseld in een ijsschelp. Het centrum van het vasteland valt praktisch samen met de ligging van de Zuidpool. Naast het vasteland omvat Antarctica eilanden in de wateren van de oceaan die de kusten van het continent wassen.
Vasteland Antarctica
Tegenwoordig weet een persoon met aardrijkskunde dat Antarctica niet alleen het koudste, maar ook het hoogste continent is. De gemiddelde hoogte boven zeeniveau is ongeveer 2000 meter, en in het centrale deel - 4000 meter. Het vasteland wordt door de Transarctic Mountains in tweeën gedeeld, westelijk en oostelijk. Bijna het hele gebied van Antarctica was ooit bedekt met ijs, op kleine berggebieden na.
Nu is het ijs van Antarctica actief aan het smelten. In hun plaats verschijnen mossen en korstmossen. Wetenschappers sluiten niet uit dat over 100 jaar de eerste struiken en bomen op Antarctica verschijnen.
Hoe Antarctica werd gevonden
Veel zeilers probeerden de kusten van het onbekende continent te bereiken. Zelfs Amerigo Vespucci, die zuidelijke breedtegraden verkende, bereikte bijvoorbeeld het eiland Zuid-Georgië. De extreme kou verhinderde echter de verdere opmars van de expeditie.
In januari 1820 landden de boten "Mirny" en "Vostok" op de kust van het vasteland. De ontdekkers van het continent waren Mikhail Lazarev en Thaddeus Bellingshausen, die de expeditie leidden, waarvan de resultaten het bewijs werden van het bestaan van Antarctica. Wetenschapsleraar Carsten Borchgrevink en Christensen, kapitein van Antarctica, waren de eerste mensen die voet op het continent zetten.
Tijdens de reis legden de schepen Vostok en Mirny een afstand van 100.000 kilometer af. Dit is ongeveer 2,5 omwentelingen over de hele wereld. De reis duurde 751 dagen. Tijdens de expeditie werden 29 nieuwe eilanden ontdekt en in kaart gebracht, evenals de ontdekking van Antarctica. Trouwens, eerder, tijdens een lange reis, leden zeelieden aan een gebrek aan zoet water. De leden van de expeditie van Lazarev en Bellingshausen realiseerden zich al snel dat water kon worden verkregen door het ijs van de aangetroffen ijsbergen te smelten.
Op 28 januari 1820 zagen zeelieden een muur van ijs en zwermen vogels die boven hen zweefden. Dit is hoe de ontdekking van Antarctica door Russische zeelieden gebeurde. Momenteel claimen veel landen het grondgebied van het continent, aangezien er minerale afzettingen zijn ontdekt op Antarctica, bevat het ijs 80% van alle zoetwaterreserves in de wereld.
