In moerassige gebieden en gebieden met een hoge luchtvochtigheid en schaduw is het moeilijk om de felgroene mosmatten niet op te merken. In de boszone is veenmos wijdverbreid, wat uit het Grieks is vertaald als "spons".
Sphagnum mos. Beschrijving
Tijdens het plantengroeiproces worden rechtopstaande onvertakte scheuten gevormd, die zich verzamelen in dichte graszoden zoals kussens. Hun hoogte is klein - meestal niet hoger dan 5-6 centimeter. Als zodanig heeft sphagnum geen stengel; het wordt vervangen door phyllidia en caulidia. Er zijn openingen tussen deze elementen van de plant, die letterlijk het water en de zouten opnemen die het mos nodig heeft om te leven.
Phyllidia bestaat uit slechts één cellaag. Het derde element van veenmos - rhizoïden zijn de wortels van de plant. Deze sterk vertakkende dunne draden zuigen water uit de grond. Zoals typisch is voor sphagnum, houden rhizoïden na verloop van tijd op met het opnemen van vloeistof en spelen ze alleen een ondersteunende rol voor de plant.
Sphagnum mos. Levenscyclus
Zoals in alle vasculaire vertegenwoordigers van de plantenwereld, is er in veenmos een afwisseling van de seksuele generatie (gametofyt) met aseksueel (sporofyt). De fotosynthetiserende groene plant is een gametofyt. Het heeft mannelijke en vrouwelijke gameten, die aanleiding geven tot een sporofyt die voortkomt uit een zygote - een bevruchte eicel.
Sporofyten - de sporengeneratie scheidt zich niet af en blijft bij de gametofyt en voedt zich ermee. In elk van hun cellen is er een dubbele set chromosomen, in gameten - één. Sporophyte ontwikkelt zich in het proces van meiose - celdeling. Als gevolg hiervan wordt elk geschil opnieuw seksueel begiftigd. Het groeit uit tot een enkele gametofyt.
Sphagnum mos. Sollicitatie
Sphagnum heeft een aantal nuttige eigenschappen die mensen hebben leren gebruiken. In de 11e eeuw begon mos in de geneeskunde te worden gebruikt als verbandmateriaal; met zijn hygroscopische eigenschappen verving het watten. Sphagnum werd tijdens de Eerste Wereldoorlog veel gebruikt op de slagvelden, omdat het snel bloed, pus en andere vloeistoffen absorbeerde.
Zelfs nu produceren sommige farmaceutische bedrijven veenmos-tampons en verbanddoekjes. In de samenstelling van de plant werd sphagnol gevonden - een fenolachtige verbinding die een desinfecterend, bacteriedodend en schimmeldodend effect heeft. Sphagnum bevat ook humuszuren met de eigenschappen van een natuurlijk antibioticum.
Sphagnum inlegzolen zijn ook populair bij consumenten, die goed helpen tegen voetschimmel. Als u laesies van besmettelijke aard op de huid van het lichaam heeft, zullen baden met infusie van veenmos helpen. Ook wordt dit mos vaak gebruikt om matrassen en luiers te vullen. Dit is vooral handig voor ernstig zieke bedlegerige patiënten, omdat je hiermee decubitus kunt bestrijden.
Sphagnum wordt ook gebruikt in de plantenteelt om het kweken van scheuten gemakkelijker en comfortabeler te maken en om de aanplant te beschermen tegen vorst.
